Down Under, de grote finale
01 April 2015 | Nieuw Zeeland, Mechanics Bay
Dinsdag 24 maart begon bewolkt, zoals jammer genoeg het overgrote deel van onze dagen in Kiwiland. Nog vol adrenaline van de skydive besloten we het een keer rustig aan te doen. Omdat zonnebaden bij een herfstklimaat geen optie was en we al een ruime week in dezelfde en enige meegebrachte lange broek rondhuppelden, zat er maar één ding op. Jawel, na een bliksembezoek aan het plaatselijke kerkje en de zoveelste tegenvallende botanische tuin is het Jut en Jul gelukt een aanzienlijk deel van het vers gestorte loon in de Queenstownse economie te pompen. De buit: drie spijkerbroeken, vijf shirts, vier armbandjes en een aftandse, übertoeristische must have hoody. 'Thuis' op de duurste camping tot nu toe (50 dollar per nacht) dropten we de tassen en dronken we een droge witte op het leven. De calorieën kregen we er 's avonds weer af tijdens een romantische avondwandeling op de boulevard van Queenstown, waar we het Amerikaanse gezin tegen het lijf liepen waarmee we eerder in Australië door de jungle waren geslingerd. Ik zeg het je: toeval bestaat niet.
Volgende haltes: het authentieke dorpje Arrowtown en Wanaka, een stadje aan het op één na grootste meer van het land (ofzoiets). Om te voorkomen dat we budgetloos in de middle of nowhere zouden stranden lieten we de shops deze keer links liggen. We beklommen de Mount Iron, een vrij steile route van 4,5 kilometer met opnieuw een wonderschoon uitzicht als beloning op de top.
Die nacht sliepen we voor het eerst op een zogenaamde Freedom-camping. Gemiddeld betaal je er zo'n 7 dollar per nacht per persoon, in ruil waarvoor je alleen een toilet krijgt. Voor een opfrisbeurt gebruiken campinggasten het water uit een nabijgelegen beek. Speaking of back to basics! Wel even uitkijken voor krokodillen met een lege maag.
Dag 27. Fris en fruitig begonnen we aan een wandeltocht door Mount Aspiring National Park. Voor de loop stond anderhalf uur in het boekje. Niet anderhalf, maar ruim twee uur later - waarvan een half uur letterlijk omhoog en omlaag klimmen op een bijzonder onverantwoord stuk berg - bereikten we pas het volgende wegwijsbord. Dat liet ons kiezen: de hike afmaken (lees: nog eens vijf uur lopen) of dezelfde zoek-het-anders-effe-lekker-zelf-uit-route terug pakken, maar dan wel gegarandeerd bij de auto eindigen. Watjes of niet, we kozen voor het laatste.
Na deze ongeplande bootcamp vervolgden we onze weg naar Lake Matheson, ook wel bekend als Mirror Lake. Het meer waarin je - 'if it's your lucky day' - een messcherpe weerspiegeling ziet. Het lot was ons gunstig gezind. We schoten bij aankomst een berg bloedmooie kiekjes. Een knap staaltje timemanagement, zo bleek toen nog geen tien minuten later de reflectie als sneeuw voor de zon verdween. Hetzelfde gebeurde overigens een paar uur later met de veel te goedkope opwarmsoep die voor die avond op de planning stond. Het diner eindigde in no time op de grond toen er onverwachts een steekvlam ontstond in de gasbrander. Godzijdank overleefde de camper het incident wel. Tot zover ons kookstel, hallo Mac!
Vrijdag maakten we ons op voor de laatste grote activiteit. Met een heli (!) werden we afgezet op de Franz Josef Glacier. Onder begeleiding van gids Als-Je-Mijn-Naam-Vergeet-Kijk-Je-Maar-Naar-Beneden-Cliff beklommen we de gletsjer. Magisch.
Plan de campagne voor zaterdag waren de Pancake Rocks in Punakaiki. Jammer genoeg kwam de regen met bakken uit de hemel en hebben we geen canvaswaardig beeld kunnen schieten van het natuurverschijnsel. Een mooi moment om door te rijden, scheelde de volgende dag weer wat kilometers.
Via een nachtstop in Hanmer Springs belandden we zondag in een zonovergoten (HALLELUJA) Kaikoura. Wat mij betreft de mooiste stad van het zuidereiland naast Queenstown. In de kustplaats skipten we de walvisvaart, maar stonden we wel mooi oog in oog met een complete zeehondenfamilie die volop leek te genieten van alle aandacht. Lieeeeeef!
Die avond zond zo'n beetje elke noemenswaardige kroeg in de stad de finale van het WK Cricket uit: Nieuw-Zeeland versus Australië. Of voor de beeldvorming: Oranje tegen de Duitsers. Ons gastland verloor, maar we couldn't care less. Met onze vijf nieuwe Kaikouraanse vrienden hebben we ons prima vermaakt.
Via een klein Maori-museum in Akaroa arriveerden we begin deze week weer in Christchurch. We namen op gepaste wijze afscheid van Tony en vlogen vanmorgen door naar Auckland. Met een middag noordereiland in vogelvlucht komt er na vijf weken een eind aan een prachtreis met mijn lieve vriendinnetje. Down Under, we hebben van je genoten. En I'll be back. Ooit. Beloofd.
Volgende haltes: het authentieke dorpje Arrowtown en Wanaka, een stadje aan het op één na grootste meer van het land (ofzoiets). Om te voorkomen dat we budgetloos in de middle of nowhere zouden stranden lieten we de shops deze keer links liggen. We beklommen de Mount Iron, een vrij steile route van 4,5 kilometer met opnieuw een wonderschoon uitzicht als beloning op de top.
Die nacht sliepen we voor het eerst op een zogenaamde Freedom-camping. Gemiddeld betaal je er zo'n 7 dollar per nacht per persoon, in ruil waarvoor je alleen een toilet krijgt. Voor een opfrisbeurt gebruiken campinggasten het water uit een nabijgelegen beek. Speaking of back to basics! Wel even uitkijken voor krokodillen met een lege maag.
Dag 27. Fris en fruitig begonnen we aan een wandeltocht door Mount Aspiring National Park. Voor de loop stond anderhalf uur in het boekje. Niet anderhalf, maar ruim twee uur later - waarvan een half uur letterlijk omhoog en omlaag klimmen op een bijzonder onverantwoord stuk berg - bereikten we pas het volgende wegwijsbord. Dat liet ons kiezen: de hike afmaken (lees: nog eens vijf uur lopen) of dezelfde zoek-het-anders-effe-lekker-zelf-uit-route terug pakken, maar dan wel gegarandeerd bij de auto eindigen. Watjes of niet, we kozen voor het laatste.
Na deze ongeplande bootcamp vervolgden we onze weg naar Lake Matheson, ook wel bekend als Mirror Lake. Het meer waarin je - 'if it's your lucky day' - een messcherpe weerspiegeling ziet. Het lot was ons gunstig gezind. We schoten bij aankomst een berg bloedmooie kiekjes. Een knap staaltje timemanagement, zo bleek toen nog geen tien minuten later de reflectie als sneeuw voor de zon verdween. Hetzelfde gebeurde overigens een paar uur later met de veel te goedkope opwarmsoep die voor die avond op de planning stond. Het diner eindigde in no time op de grond toen er onverwachts een steekvlam ontstond in de gasbrander. Godzijdank overleefde de camper het incident wel. Tot zover ons kookstel, hallo Mac!
Vrijdag maakten we ons op voor de laatste grote activiteit. Met een heli (!) werden we afgezet op de Franz Josef Glacier. Onder begeleiding van gids Als-Je-Mijn-Naam-Vergeet-Kijk-Je-Maar-Naar-Beneden-Cliff beklommen we de gletsjer. Magisch.
Plan de campagne voor zaterdag waren de Pancake Rocks in Punakaiki. Jammer genoeg kwam de regen met bakken uit de hemel en hebben we geen canvaswaardig beeld kunnen schieten van het natuurverschijnsel. Een mooi moment om door te rijden, scheelde de volgende dag weer wat kilometers.
Via een nachtstop in Hanmer Springs belandden we zondag in een zonovergoten (HALLELUJA) Kaikoura. Wat mij betreft de mooiste stad van het zuidereiland naast Queenstown. In de kustplaats skipten we de walvisvaart, maar stonden we wel mooi oog in oog met een complete zeehondenfamilie die volop leek te genieten van alle aandacht. Lieeeeeef!
Die avond zond zo'n beetje elke noemenswaardige kroeg in de stad de finale van het WK Cricket uit: Nieuw-Zeeland versus Australië. Of voor de beeldvorming: Oranje tegen de Duitsers. Ons gastland verloor, maar we couldn't care less. Met onze vijf nieuwe Kaikouraanse vrienden hebben we ons prima vermaakt.
Via een klein Maori-museum in Akaroa arriveerden we begin deze week weer in Christchurch. We namen op gepaste wijze afscheid van Tony en vlogen vanmorgen door naar Auckland. Met een middag noordereiland in vogelvlucht komt er na vijf weken een eind aan een prachtreis met mijn lieve vriendinnetje. Down Under, we hebben van je genoten. En I'll be back. Ooit. Beloofd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
