Terrorvliegen, morning workouts en kangoeroebiefst
09 Maart 2015 | Australië, Alice Springs
Met een half uur vertraging ("Wat nou als-ie niet komt?!" PANIEK!) werden we zaterdag 6.30 uur lokale tijd opgehaald bij het hostel door gids Nick voor de driedaagse toer rond de Ayers Rock, door de Aboriginals ook wel 'Uluru' genoemd. De John Cleese - maar dan humorloos - van Australië bleek zowel chauffeur als de tourguide. In de bus ontmoetten we een Frans gezin, een Duitse, drie Zwitsers, zes Japanners, een Chinees en twee Nederlanders uit Vlakbij Den Bosch.
Op dag 1 maakten we kennis met Kata Tjuta, een attractie die ik zou willen omschrijven als de zusjes van de Ayers Rock. Het werd op z'n zachtst gezegd een pittige wandeling. Niet zozeer wegens de heuvelachtige klim, maar door de duizenden terrorvliegen (echt, die oehoe is nog niks, mensen) die bleven plakken als Marijke Helwegen op het hertenkamp. De Japanners waren goed voorbereid en liepen er met een net voor hun hoofd vrij achterlijk bij, maar praktisch was het wel.
De kangoeroe die we overdag op de rotsen troffen, bleek 's avonds in biefstukachtige vorm op het menu te zijn gezet door gastvrouw Cindy. Net als de kamelenworst. Yolo, en dus probeerde ik nieuwsgierig een hapje van beide. Niet verkeerd, maar door de sterke smaak toch niet helemaal mijn ding.
Na het diner verzamelden we ons bij de Ayers Rock voor een bijzondere zonsondergang, waarbij het natuurverschijnsel zowaar even leek te verkleuren.
Die nacht verkozen we een normale tent boven een swag onder de sterrenhemel na wat horrorverhalen over een mierenplaag. Better save than sorry, right? En daarbij: drie Australische wijn en je ziet vanzelf sterren.
Voor de derde dag op rij gingen onze wekkers zondag iets voor vijven af. We (lees: de Hollandse die hards) maakten die ochtend onder het genot van de zonsopkomst een rondje om de hele Ayers Rock - 10 kilometer, 105 minuten. Ook weer in the pocket! Wát een unieke ervaring. De dag werd afgesloten met een sage, verteld door een echte Aboriginal.
's Avonds sliepen we in een ander tentenkamp, deze keer onder begeleiding van Michael uit Ergens Bij Birmingham. De ondergepiercte 22-jarige gaf ons een lesje biologie, inclusief beeldmateriaal. Ik geloofde 'm maar op zijn blauwe ogen toen hij zei dat hij we geen salamanders of slangen in ons bed zouden treffen. Hij kreeg gelukkig gelijk.
Ook vandaag, maandag 9 maart, stonden Nic en ik weer fris en fruitig om 5.00 uur stipt naast ons bed. Een wandeling van 6 kilometer stond op het program. Locatie: Kings Canyon. Het moet gezegd: die vroege workouts zijn best een aanrader. Al haalt het Haarlemse landschap het natuurlijk bij lange na niet bij dat van The Red Centre.
Morgen = uitslaapdag. Rond 18 uur vertrekt het vliegtuig vervolgens naar Cairns, waar ons ongetwijfeld een volgend memorabel avontuur staat te wachten.
Op dag 1 maakten we kennis met Kata Tjuta, een attractie die ik zou willen omschrijven als de zusjes van de Ayers Rock. Het werd op z'n zachtst gezegd een pittige wandeling. Niet zozeer wegens de heuvelachtige klim, maar door de duizenden terrorvliegen (echt, die oehoe is nog niks, mensen) die bleven plakken als Marijke Helwegen op het hertenkamp. De Japanners waren goed voorbereid en liepen er met een net voor hun hoofd vrij achterlijk bij, maar praktisch was het wel.
De kangoeroe die we overdag op de rotsen troffen, bleek 's avonds in biefstukachtige vorm op het menu te zijn gezet door gastvrouw Cindy. Net als de kamelenworst. Yolo, en dus probeerde ik nieuwsgierig een hapje van beide. Niet verkeerd, maar door de sterke smaak toch niet helemaal mijn ding.
Na het diner verzamelden we ons bij de Ayers Rock voor een bijzondere zonsondergang, waarbij het natuurverschijnsel zowaar even leek te verkleuren.
Die nacht verkozen we een normale tent boven een swag onder de sterrenhemel na wat horrorverhalen over een mierenplaag. Better save than sorry, right? En daarbij: drie Australische wijn en je ziet vanzelf sterren.
Voor de derde dag op rij gingen onze wekkers zondag iets voor vijven af. We (lees: de Hollandse die hards) maakten die ochtend onder het genot van de zonsopkomst een rondje om de hele Ayers Rock - 10 kilometer, 105 minuten. Ook weer in the pocket! Wát een unieke ervaring. De dag werd afgesloten met een sage, verteld door een echte Aboriginal.
's Avonds sliepen we in een ander tentenkamp, deze keer onder begeleiding van Michael uit Ergens Bij Birmingham. De ondergepiercte 22-jarige gaf ons een lesje biologie, inclusief beeldmateriaal. Ik geloofde 'm maar op zijn blauwe ogen toen hij zei dat hij we geen salamanders of slangen in ons bed zouden treffen. Hij kreeg gelukkig gelijk.
Ook vandaag, maandag 9 maart, stonden Nic en ik weer fris en fruitig om 5.00 uur stipt naast ons bed. Een wandeling van 6 kilometer stond op het program. Locatie: Kings Canyon. Het moet gezegd: die vroege workouts zijn best een aanrader. Al haalt het Haarlemse landschap het natuurlijk bij lange na niet bij dat van The Red Centre.
Morgen = uitslaapdag. Rond 18 uur vertrekt het vliegtuig vervolgens naar Cairns, waar ons ongetwijfeld een volgend memorabel avontuur staat te wachten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
